เป็นทริปที่ต้องประสบอุปสรรคนานาประการ จนคิดว่าเราเดินทางผิดวันผิดเวลาหรือเปล่าหนอ เริ่มตั้งแต่วันที่ออกเดินทาง ได้นัดหมายกับน้องวัจน์ แห่งร้าน Bambinoristaว่าจะไปหา ก็มัวแต่ติดธุระ ทำให้เลื่อนการเดินทางไปอีกวัน ซึ่งพออีกวัน น้องแมว แสนซนของน้องวัจน์ ก็ดันมาป่วย ต้องปิดร้านพาไปหาหมอ ทำให้เราพลาดไม่ได้เจอกัน ครั้นจะแวะหากาแฟคุณตาตู่ ที่บ้านโป่ง ราชบุรี ก็ติดต่อไม่ได้ทั้งวันอีก ต้องเปลี่ยนแผนยิงตรงไปปราณบุรีแทน
ด้วยความตั้งใจจะลิ้มชิมรสกาแฟจากร้านเพื่อนๆ จึงอดใจไม่แวะเสพคาเฟอีนจากร้านใดเลย ขับรถไปๆมาๆ ถึงมหาชัย แวะเข้าปั๊มน้ำมันใหญ่ยี่ห้อดังแห่งหนึ่ง ก็อดไม่ได้ ขอนำคาเฟอีนเข้ากระแสเลือดสักหน่อย เดินเข้าไปสั่งม็อคค่าปั่นลอง(ของ)สักแก้ว ราคาใช้ได้ที่เดียว เกือบร้อย และอดไม่ได้ที่จะสังเกตการทำงานของพนักงานในร้านกาแฟ เพื่อเรียนรู้และเผื่อจะเป็นตัวอย่างที่เราสามารถนำมาปฎิบัติในร้านของเราได้บ้าง หากสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่สามารถพัฒนาร้านของเราได้
อาจเป็นเพราะรังสีอำมหิตของเรารุนแรงไปหรือเปล่าก็ไม่รู้ (ทั้งๆที่แอบสังเกตนะ ไม่ได้ตั้งหน้าตั้งตาจับผิดสักหน่อย) เริ่มแรกน้องพนง.ก็หงะก้านชงออกจากเครื่อง เคาะกากกาแฟเก่าทิ้ง แล้วปัดกาแฟโดยไม่ได้สนใจว่า ในก้านชงจะมีเศษกาแฟเก่าอยู่หรือไม่ เพราะไม่เห็นน้องเขาเช็ดทำความสะอาดเลย จากนั้นก็อัดเข้าเครื่อง โครม… ก้านชงตก ผงกาแฟกระจาย =*= เอาใหม่ เอาไปล้างแล้วโด๊สกาแฟลงไปปั้กๆ 2ที แล้วแทมป์เบาๆอีก 1ที อัดเข้าเครื่องเลย ฟลัชน้ำไม่ต้อง สักครู่ก็ได้น้ำกาแฟออกมา แล้วทยอยใส่ส่วนผสมต่างๆลงเครื่องปั่น ซึ่งเป็นเครื่องในดวงใจของใครหลายๆคนที่อยากได้ เพราะแม้แต่ Iphone ยังแหลกมาแล้ว แต่แปลกแฮะ ม็อคค่าแก้วที่ผมดูด ทำม๊ายยย น้ำแข็งก้อนเล็กๆ ถึงยังไม่แหลกอย่างเจ้า Iphone หว่า (ซึ่งได้คุยกะคนนำเข้าตัวจริง ถึงรู้ว่า น้องเขาคงไม่ได้สั่งปั่นตามโปรแกรมของเครื่อง)
นี่เป็นอีกหนึ่งบทเรียนสำหรับนักดื่มกาแฟ และผู้ประกอบการ ว่า ใช่ว่ามียี่ห้อหรู เครื่องดีและแพง หน้าตา(พนง.)สวย จะทำให้กาแฟอร่อยได้ทุกครั้งไป มันมีตัวแปรมากมาย ที่จะทำให้กาแฟแก้วนั้นเป็นดั่งสวรรค์เมื่อยามลิ้มชิมรส หรือเป็นดั่งขุมนรก ที่จะแผดเผาลิ้นของคุณให้มอดไหม้ลงในบัดดล (เง้อ…เสียดายตังค์ แต่น้องคนชงน่ารัก พออภัยให้ได้)
แต่อย่างว่าล่ะ ใครที่ไม่ได้อยู่ในจุดนี้ ก็คงไม่รู้ และคงยังซาบซึ้งกับกาแฟม็อคค่าแก้วนั้น อย่างดูดดื่ม (แหม ม็อคค่าแก้วนี้ มันขมเข้มได้ใจจริงๆ นะเอ้อ)
เมื่อถึงปราณบุรี ผมก็เที่ยวตะแวนหาร้านกาแฟอินดี้ที่เข้าท่า เพื่อจะนำมาทำรีวิว ให้เพื่อนๆได้ชมกัน ทั้งในปราณบุรีและหัวหิน มีร้านกาแฟทั้งใหม่และเก่า มีชื่อและNo Name มากมาย บางร้านสวยมาก แต่กาแฟก็งั้นๆ เจออยู่ร้านหนึ่ง จัดร้านสวย และคงเพิ่งเปิดได้ไม่นาน เอาวะ ต้องลอง พอเข้าไปในร้าน เจอขวดเมล็ดมอคค่า เมล็ดคาปูชิโน่ อยู่เรียงราย จะถอยก็เกรงใจ ตัดใจสั่งม็อคค่าเย็น(อีกแล้ว …) และสิ่งที่ได้มาคือ กาแฟเย็นที่ไม่มีส่วนใดเลยที่จะมีช็อคโกแลตผสมอยู่ นอกจากชื่อม็อคค่าที่ติดบนฉลากขวดบรรจุเมล็ดเท่านั้น 😛 เฮ้อ…เหนื่อย กว่าจะดูดหมด (แอบงก เสียดายของ)
จนมาเจอร้านที่น่าจะโดนอยู่ร้านหนึ่ง ในตลาดฉัตรชัย(ไนท์กลางคืน) หัวหิน นามว่า Together
ภายในร้านตกแต่งได้เข้าท่า มีรสนิยม เครื่องไม้เครื่องมือก็ดูดี หลังจากแนะนำตัวพอรู้จักกันแล้ว จึงรู้ว่าเป็นศิษย์สำนัก Salotto ของคุณติ๊ก สั่งกาแฟแก้วแรกเป็น Espresso หน้าตาสวยงาม ครีม่าหนานุ่ม รสเข้ม กลมกล่อม หนักหน่วง ถึงแม้จะขมติดปลายนวมอยู่บ้างนิดหน่อย แต่ซดแล้วสดชื่นได้ใจ แก้วที่ใช้เสิร์ฟก็นำเข้าจากอิตาลีเชี่ยวนะนั่น
Cappuccino ที่เสิร์ฟเป็นแก้วต่อมา ก็ไม่ทำให้ผิดหวัง โฟมนมหนาและนุ่มดี ทั้งๆที่บาริสต้าแอบกระซิบมาว่า ยังอยากให้เนียนกว่านี้ แต่เครื่องชงสตีมนมมันแรง เพราะเป็นเครื่องจากสเปน (เจอกระทิงดุอีกแล้ว) ก็ให้น้องเค้าทดลองวิธีปราบพยศกระทิงแบบบ้านๆดู แต่ปรากฎว่า น้องเค้าชอบแบบดุๆ มากกว่าแฮะ ไม่ชอบกระทิงเชื่องๆ
(Latte Art ก็ใช่ย่อยน๊า)
(มาดบาริสต้าประจำร้าน)
(บรรยากาศภายในร้าน)
(ขนมเค้กก็อาหย่อย)
อีกสิ่งหนึ่งที่ผมชอบร้านนี้ ก็คือ ความตั้งใจ และ อัธยาศัยความเป็นกันเองของเจ้าของร้านและพนักงานทุกท่าน
(ทีมงานร้าน Together และเจ้าของร้านคนสวย ขวาสุด^^)
ใครผ่านไปหัวหินก็ลองไปชิมความตั้งใจที่ผมว่าไว้นะครับ ว่าเป็นเช่นไร
แล้วตามต่อในภาคจบเด้อขรับ…………ไปล่ะ:D
มีรูปจากร้านเดียวเองเหรอเนี่ย
เหอๆๆ ร้านดีๆถูกใจใช่เลยมันช่างหาจริงๆเลยนะพี่
หวัดดีค่ะ
ช่วงนี้ไม่ได้อัพที่ wordpress เลย กำลังเตรียมปรับปรุง ใช้เป็นที่เก็บทรัพยากรอย่างอื่นแทนค่ะ
ตอนนี้ใช้ blog ของ exteen อยู่
ยังไงแวะไปเยี่ยมได้นะคะ
http://mustsaygoodbye.exteen.com
หรือเข้า http://www.chiangmaiconnection.com มันก็จะไปที่ blog เหมือนกันค่ะ
^^
เหนแล้ว latte art แล้วไม่อยากกินเลยอะ
มันสวยมากๆเลย
เคยไปร้านนี้ครั้งนึงเหมือนกันโกโก้ปั่นร้านนี้อร่อยมาก ก ก ก ก
ติดใจเลยแหละ
สวัสดีค่ะเพื่อนๆคอกาแฟ
ไปร้านนี้มาเเล้วเหมือนกันค่ะ สอบถามแล้วว่าเจ้าของมีกัน 3 สาวอ่ะ แต่พวกเราเรียกกันว่า3สาว ทูเก็ตเตอร์ร้านสวยมาก มารยาทก็งาม เราไม่เคยเจอร้านกาแฟนั่งเสริฟแบบนอบน้อมเลย คิดว่านะ ถ้านั่งเครื่องก็คงเป็นชั้น First Class แต่นี้เป็นร้านกาแฟก็คงเรียกว่าเป็นร้านกาแฟ First Class เลยก็แล้วกันขนมเค็กก็ดูดีเชียวหละโดยเฉพาะเค็กมะพร้าวอ่อนจ้า อร่อยของเขาจริงๆนะ เคยไปตอนกลางคืนด้วยอ่ะค่ะ ดูช่างหรูหรา ไฮโซจริงๆ ร้านดูดีแบบนี้ต้องไปลองกันนะคะ อ่อ ร้านเขาขายค็อกเท็ลด้วยค่ะ รสชาติเยี่ยมกว่าโรงเเรม 5 ดาวจริงๆนะคะ (เชื่อโอกามะซังดิฮะ เดี๊ยนลองเเล้ว)
เข้ามาขอบคุณพี่เขตที่ทำลิ้งค์ให้ครับ ^^
้อ้อ ผมทำblog ในwordpress แล้วนะครับ ว่างๆแวะไปเจิมทีนะครับ
ไม่รู้เลยว่าน้องเรามีเว้บดี ๆ และสวย ๆ ด้วย สนใจไปเที่ยวชิมกาแฟด้วยนะ (ถ้าทริปนั้นไม่ได้ต้องการไปกันส่วนตัว ยืนยันว่าไม่ได้ต้องการเป็น กอ ขอ คอแน่ ๆ) คราวหน้าบอกกล่าวกันบ้างเนอะ
ร้านสวยดีครับ กาแฟก็สวยจนไม่กล้ากินเลยครับ 555